Er was mij gevraagd om een mooi verhaal te schrijven over mijn leven, maar vaak lijkt dat lastiger dan je zou denken. Je schrijft toch gewoon dingen op en klaar ermee!!! Dat klopt, maar toch moet je veel keuzes maken in wat je mensen wel wilt vertellen en wat niet. En gezien het feit dat wanneer ik één maal aan het schrijven ben, ik niet meer te stoppen ben en zo de hele koekoek vol kan schrijven. Maar dat wordt het wel een beetje saai en het moet tenslotte ook leuk blijven. Dus ik begin er maar gewoon aan….
Na de basisschool ben ik naar de Mavo Wissesdwinger in Leeuwarden gegaan. Een leuke en kleine school waar ik met veel plezier naar toe ging. Maar na vier jaar ploeteren en continu met mijn neus in de boeken te hebben gezeten, wou ik graag wat met mijn handen doen. Maar dat was in die tijd lastig, want je had alleen maar de MEAO, de MTS, de zorg in of ik kon doorstromen naar de HAVO. Gelukkig was er een nieuwe opleiding op het Friesland College met de mooie naam Mode en Kleding en wist zeker dat ik daar op mijn plek zou zitten. Want naast het leren ontwerpen en maken van kleding hadden ze ook een richting in de Presentatie. En die richting kon ik zoveel plakken, knippen, tekenen en knutselen zoveel als ik wilde. Ik kreeg opdrachten zoals het ontwerpen van posters, kaarten, flyers en leerde hoe je moest lopen op modeshows. Ook hadden we een jaarlijks eindshow welke georganiseerd werden door de laatste jaars. En na drie jaar was het onze beurt om een prachtige eindshow neer te zetten. En het was een schitterden afsluiting van een prachtige periode. Met mijn diploma op zak stond de wereld voor me open, maar was wel een beetje klaar met het leren en schoolgaan. Dus dan maar op zoek naar een baan, maar wat was dat moeilijk. Gelukkig had ik tijdens mijn opleiding een prachtige baan in de horeca, waar ik in eerste instantie na mijn opleiding fulltime ben gaan werken. Maar mijn doel was om in de richting van de Grafische Vormgeving mijn werk te vinden en dus na lange tijd van zoeken kreeg ik de gelegenheid om te werken op de Noordelijke Hogeschool in Leeuwarden. Ik kwam daar op de repro-afdeling terecht en heb veel boeken, tijdschriften en andere boekwerken gekopieerd en in elkaar gezet. Maar helaas hield het werk na een half jaar weer op en moest ik weer zoeken naar een andere baan. Maar door de hoge werkeloosheid en de opkomst van uitzendbureaus was dit gewoon haast niet te doen.
Ondertussen ben ik op mijzelf gaan wonen en ontmoette ik mijn vriendje waar ik een langdurige relatie mee heb gehad. Ik leerde hem kennen via mijn zus haar vriend en het was gelijk liefde op het eerste gezicht. Maar omdat ik net op mijzelf woonde, wou ik nog niet toegeven aan samenwonen. Ik vond mijn eigen plekje geweldig en genoot van mijn vrijheid. En dus heb ik ruim anderhalf jaar een latrelatie gehad voor ik uiteindelijk er aan toe was om te gaan samenwonen. Omdat het lang duurde om in aanmerking te komen voor een huurwoning kozen we ervoor om een leuke opknap koopwoning te kopen. Dit was een oud huis, waar veel aan gedaan moest worden. Maar na een half jaar hard werken, konden we er dan eindelijk ook eigen plekje van maken.
Na diverse baantjes te hebben gehad, kon ik een jaar bij de Politie Friesland aan het werk. Waar ik als secretarieel medewerkster een soort van werkervaringsplek vervulde. Na veel beloftes dat ik daar kon blijven, moest ik na het jaar toch afscheid nemen van het werken daar. En dit naast veel onrust in mijn leven en relatie, dreigde ik de weg totaal kwijt te raken en belande ik in een diepe depressie. Tijdens de therapie kwam ik erachter dat ik mijn vrijheid miste en me opgesloten voelde in mijn huidige relatie, dat ik niks anders kon doen dan een einde maken aan de relatie. Deze heeft in totaal vijf jaar geduurd, maar dat vond ik meer dan genoeg. Door de depressie leerde ik een totaal andere Tessa kennen, die totaal niet bij mijn ex paste. Ik had vrijheid nodig om mijzelf terug te vinden en kijken naar wat ik nu verder in mijn leven wou. Dus zo kwam ik op een flatje terecht met 1 slaapkamer in Leeuwarden, maar ik voelde me gelukkiger dan in al die jaren dat ik met mijn ex heb samen gewoond in een huis wat niet als mijn thuis voelde.
Heel langzaam en gestaag vond ik mijzelf terug en genoot van mijn vrijheid en mijn leven die ik samen met mijn Husky Sasha deelde. Vele uren op de dag was ik buiten te vinden om lange wandelingen te maken met Sasha. Verder volgde ik allerhande trainingen met haar en deed ik een cursus Kynologische Kennis, waarin ik veel kennis opdeed over honden in allerlei formaten. Ik wou heel graag werkzaam zijn als zelfstandige gedragstherapeute voor honden, maar op de één of andere manier kreeg ik het maar niet van de grond. Maar de kennis was er en paste dat toe om mijn maatje Sasha en we waren een geweldig koppel. Na een paar jaar alleen te zijn geweest leerde ik weer een nieuwe man kennen, waar ik mijn liefde weer aan durfde te geven. En vol met toekomstplannen kwam deze relatie in een stroomversnelling terecht, maar de twijfel van samenwonen sloeg toe en het huisje-boompje-beestje verhaal had ik eerlijk gezegd niet zoveel behoefte aan. Tenslotte was de eerste keer immers ook niet zo’n groot succes geweest. En uiteindelijk eindigde die stroomversnelling in een waterval en viel alles stil. Ik raakte zwanger van hem en was dolgelukkig met het feit dat ik mamma zou worden. Maar zag geen toekomst in het huisje-boompje-beestje, maar meer in de zin van het alleen het zo gewenste mensje in mijn buik alleen op te voeden. En zo gezegd zo gedaan en in 2002 beviel ik van mijn mooie dochter Esmee. Omdat mijn flatje te klein was ben ik verhuist naar een een-gezins-woning in de Kersenstraat in Leeuwarden. Wel moest ik afscheid nemen van Sasha, want zij accepteerde Esmee niet in de roedel van twee. En ik vond het te dreigend dat zij zo agressief reageerde. Ook kon ik niet meer lange wandelingen met haar maken en daar was ze niet voor in mijn leven gekomen. Uit liefde heb ik voor haar een mooi huis gezocht en gevonden.
Ik genoot aan alles van hoe Esmee opgroeide en wou er niks van missen, dus heb ik de eerste vier jaar alleen maar voor haar gezorgd als een bewust alleenstaande moeder. Ik had er druk genoeg mee en geen dag was hetzelfde. Voor ik er erg in had was het tijd voor haar dat ze naar de basisschool ging en kreeg ik meer tijd voor mijzelf.. Voor een betaalde baan stond ik al te ver af van de werkende maatschappij en eigenlijk vond ik het ook wel goed zo. En zo vond ik het ook tijd worden voor een nieuw wandelmaatje en die kwam in mijn leven in een kleine maat Shitzu met de prachtige naam Joris. Gedurende haar basisschool periode heb ik mij altijd vrijwillig ingezet en heb ik verschillende dingen gedaan, van klassen-assistente, biebjuf tot redactiewerkzaamheden, waar ik soms fulltime mee bezig was. Om op die manier mijn aandeel te leveren aan de maatschappij en toch kon ik mooi na schooltijd er voor haar zijn en hoefde ik op deze manier ook geen opvang te regelen. Alleen het huis was één groot vochtplek en raakte steeds meer in verval, dat ik uiteindelijk toch gekozen heb om te verhuizen. En dat naar een nieuwbouw appartement in de wijk Bilgaard.
Hier heb ik mijn huidige vriend leren kennen tijdens een buurt barbecue. Omdat we daar allemaal tegelijk kwamen te wonen, werd dit georganiseerd om zo je buren wat beter te leren kennen. En deze buurman die wou ik wel beter leren kennen, maar al met al heeft het toch nog ruim anderhalf jaar geduurd voor we beide aan een relatie toe waren. En zoals het bij al mijn vorige relaties ook ging, kwam ook deze weer in een stroomversnelling terecht, maar deze keer voelde het alleen maar goed en woonde we al vrij snel samen. Omdat er een hondje was die een nieuw huis nodig had kwam Buddy in ons leven. Ook kreeg ik een betaalde baan bij PostNL waar ik drie ochtenden in de week als postvoorbereider aan het werk was. En dit was mijn eerste baan waar ik ruim twee jaar gewerkt heb, maar door wetswijzigingen werd ik gedwongen ontslagen. En kwam ik dus weer thuis te zitten.
Inmiddels zijn we al weer ruim 4 jaar samen en zijn we ondertussen hier naar Sumar toe verhuist. Na 43 jaar in Leeuwarden te hebben gewoond had ik het wel bekeken daar en wou ik de wijde wereld in. Mijn droom was altijd al in een dorp te wonen, maar om het alleen te doen was mij nog een brug te ver. En gelukkig stond mijn vriend er ook voor open en konden we al vrij snel het appartement huren hier in Sumar. Eindelijk had ik dan mijn gelijkvloerse woning met een lief klein tuintje waar ik tijdens de warme zomeravonden heerlijk genieten kan van alles wat de natuur mij te bieden heeft. Mijn vriend heeft een fulltime baan en ik ben begonnen aan een re-integratie traject en hoop dat mijn droom een betaalde baan als Grafisch/ administratief Medewerkster nog eens een keertje gaat uitkomen. Ik werk drie ochtenden in de week en doe onder andere de opmaak voor het clubblad van voetbalvereniging ONT, ben vrijwilligster bij het AutismeKafe Tytsjerkeradiel en loop tot aan de zomervakantie stage bij het Friesland College op een ICT afdeling. Mijn dochter zit in de tweede klas van het Liudger en zal na de zomervakantie doorstromen naar het Theoretische Leerweg (voormalige MAVO-niveau). Inmiddels wonen we hier nu 2,5 jaar en langzaam begin ik wat mensen te kennen, want helaas is contacten leggen mijn sterkste kant niet, hoewel ik het wel heel gezellig vind om mensen om mij heen te hebben. We wonen hier met plezier, maar vorig jaar hadden we een toch een verdrietig moment. Na twaalf jaar van zijn liefde te hebben mogen genieten moesten we afscheid nemen van mijn maatje Joris. Na een tweede hersenbloeding kon hij niet meer lopen of staan en wisten we dat het einde er was. Nog altijd missen we onze clown, maar gelukkig kan ik nog lekkere lange wandelingen maken samen met Buddy. Ook loopt er al 14 jaar een kleine grijze dame in huis rond, welke we Poes noemen. Zij geniet hier van haar oude dag door lekker op de stoel in het zonnetje te liggen en zo nu en dan een ommetje te maken rondom de Swannepole. We hebben een gezellig huis met veel liefde en hoop hier nog vele jaren te mogen wonen. Maar weet niet wat de toekomst ons zal brengen en misschien gaan we nog wel eens een nieuw avontuur aan.
